Zoals je al hebt kunnen lezen in mijn Engelse blog in geuren en kleuren over mijn fiets trip. Was het wel heel leuk om tevens geïnterviewd te worden door Gazelle. Zij verzamelen fiets verhalen van gewone Nederlanders over de bijzondere avonturen die zij meemaken met hun tweewieler. Hierbij het Nederlandse stuk. Gezien het stuk voor Gazelle is geschreven is, hebben ze de merknaam COCO-MAT weggelaten. Deze trip was dus met een houten fiets:)
Mijn moeder had geen auto, dus de fiets was vroeger ons enige vervoersmiddel. Met de jaren was ik eigenlijk vergeten hoe lekker ik dat vond, omdat je dan toch sneller de auto pakt. Totdat ik voor m’n werk van Amsterdam naar Athene vloog en met de man naast me aan de praat raakte. Hij werkte in de fietswereld en reageerde verbaasd toen ik zei dat ik in Athene een taxi pakte naar m’n werk: ‘Dat moet je niet doen joh, waarom ga je niet lekker fietsen? Weet je wat, ik kom je morgenochtend ophalen.’ Ik dacht: die komt natuurlijk nooit opdagen, maar hij kwam wel. Op de fiets!
In Athene heb je geen fietspaden, dus we reden deels over een 80 kilometerweg. Het verkeer is altijd druk en staat overal vast, waardoor je er met de auto lang over doet om op je bestemming aan te komen. Met de fiets slingerden we overal makkelijk doorheen, je bent lekker buiten en je ziet nog eens wat. Op kantoor verklaarden ze me voor gek: ‘Veel te gevaarlijk om hier te fietsen, dat moet je niet doen!’ Maar mijn nieuwe fietskennis loodste me overal keurig doorheen.
Een paar dagen later zag ik dat een ex-collega een duurzaamheidsevenement ging organiseren en ik vond dat zij mijn nieuwe fietsvriend als spreker moesten hebben. Beiden partijen vonden dat een goed plan – en mij fietsvriend besloot zelfs om vanuit Athene naar het duurzaamheidsevenement in Kroatië te gaan fietsen. Hij stak mij met z’n enthousiasme aan om hetzelfde te gaan doen, alleen kon ik negen dagen fietsen echt niet combineren met m’n fulltime job en twee kinderen. Ik ben daarom naar Tirana in Albanië gevlogen, waarna ik in vier dagen door Montenegro, Bosnië & Herzegovina en Kroatië ben gefietst. Veel tijd om te trainen had ik van tevoren niet, maar het speciale fietsbroekje kwam goed van pas.
De eerste dag op de fiets deed me denken aan vroeger. Lekker de vrijheid, geen zorgen aan je hoofd, de wind door je haren. Ik kon gaan en staan waar ik wilde. Dat gevoel hield de hele trip aan, al waren er natuurlijk ook momenten waarop ik dacht: wat ben ik aan het dóén? Waarom zit ik hier op deze fiets? Er zijn in Kroatië geweldige stranden, hoezo lig ik niet lekker op een handdoekje aan zee? Maar dat gevoel was ook steeds snel weer voorbij, want ik vond het vooral heel leuk en uitdagend.
Ik kwam eigenlijk tot het inzicht dat fietsen deels staat voor het leven. In je leven heb je ups en downs, je moet met positieve en negatieve dingen omgaan.
Sommige mensen gaan in retraite om dat een plek te geven, ik ging 525 kilometer fietsen. Het gaf zo’n kick dat ik dat op eigen kracht kon bereiken! Ik wil niet zeggen dat deze fietstocht mijn hele mindset heeft veranderd, maar het heeft absoluut iets in me losgemaakt. Al was het maar dat ik tegenwoordig ook thuis weer vaker de fiets pak.’
Welke sportieve uitdaging ga jij aan in 2020?
Liefs, Marietta
